Oké, dus Garfield en zijn negen leven op de GBA is precies hoe het klinkt - een rare, nogal janky, maar vreemd charmante kleine platformer waar je speelt als 's werelds meest laziest kat. De hele "negen levens" -gimmick betekent dat elk niveau je in een heel ander scenario gooit, zoals het bestrijden van mutante spinnen in een spookhuis (waarom is Garfield er zelfs?) Of drijft rond in nul zwaartekracht omdat Space Garfield nu iets is.

De bedieningselementen duren even om eraan te wennen - Garfield Moves alsof hij net drie Lasagna's heeft gegeten, die eerlijk zijn. Maar als je je eenmaal hebt aangepast, is er iets vreemds dat op vijanden stuitert of puzzels oplossen door, bijvoorbeeld, willekeurige objecten te stapelen om een gigantische donut te bereiken. De kunststijl spijkert de sfeer van de strip en de humor is precies wat je zou verwachten: droog, sarcastisch en vol met "I Hate Mondays" -ergie.

Het is niet het diepste spel, maar als je opgroeide met de strips of gewoon iets doms wilt om tijd te doden, heeft deze een raar soort charme. Verwacht gewoon niet dat het het wiel opnieuw uitvindt - het is Garfield als Garfield, en dat is genoeg.