Dragon Ball Z: Legendary Super Warriors is een van die Game Boy Color-edelstenen die daadwerkelijk op kaart gebaseerde gevechten intens voelen-alsof je echt een Kamehameha oplaadt in plaats van alleen kaarten om te draaien. Je begint te plukken van de gebruikelijke Z-Fighters (Goku is een veilige gok, maar de energieaanvallen van Vegeta raken al vroeg harder), en plotseling word je in gevechten gegooid waar je blokken en combo's veel meer timen dan je zou verwachten van een handheld DBZ-spel.

De Pixel Art legt die iconische momenten vast - Gohan Going SSJ2, de laatste flits van Vegeta - maar de echte verrassing is hoeveel strategie erin sluipt. Je hamsteren van energiekaarten om een spiritbom te halen of zweten wanneer de tegenstander drie melee -aanvallen op een rij stapelt. Het heeft die klassieke DBZ -escalatie waar gevechten beginnen met basispunches en eindigen met het scherm exploderen.

Als je ooit een DBZ -game wilde dat meer gaat over het overdenken van je tegenstander dan het puree van de knop, is deze veel beter verouderd dan het had.