Oké, dus stel je dit voor: je starten Austin Powers op op je game boy -kleur en bam - je bent meteen geraakt met die belachelijke themamuziek en pixelateerde versies van alle iconische personages van de film. Het eerste niveau gooit je recht in een casino en ontwijkt goons in Tuxedos terwijl je gouden tanden verzamelt (vanwege natuurlijk).

Het is janky op die klassieke GBC -manier - controles nemen even aan om eraan te wennen, en een deel van de platforms is vreemd nauwkeurig - maar de humor landt volledig. De dialoogboxen zitten vol met Austin's vreselijke one-liners, en de sprite van Dr. Evil ziet er hilarisch klein uit naast zijn gigantische stoel. Je zult merken dat je willekeurige gadgets gebruikt, zoals het "laserhorloge" (die meestal gewoon vijanden verbijstert) en een schoentelefoon die ... iets doet? Eerlijk gezegd is de helft van het plezier uitzoeken wat echt werkt.

Het is niet de diepste game, maar als je van de films hield, is de sfeer perfect. Verwacht gewoon geen meesterwerk - dit is pure, domme nostalgie met een kant van twijfelachtige hitboxen. Toch shagadelisch op zijn eigen rare manier.