Dit GBA -dubbele pakket geeft je twee heel verschillende smaken van Castlevania in één cartridge. Ten eerste, harmonie van dissonantie -het voelt als een terugkeer naar de klassieke zweepcracking-actie, maar met Juste Belmont rondglijdt alsof hij op schaatsen is (serieus, de beweging is even wennen). Dan is er aria van verdriet , dat volledige symfonie van de nacht gaat met zijn RPG-elementen en die zoete zielstelende monteur waar vijanden hun vaardigheden laten vallen.

Ik stuiterde in eerste instantie af van harmonie omdat het kasteel er vreemd uitziet, maar Aria? Die haakte me meteen - de pixelkunst knalt en uitzoeken welke zielen te boeren voor de beste builds is dom verslavend. Beide games hebben die uitgestrekte kaarten waarover je notities krabbelt, hoewel Harmony meer is over rechte platforms, terwijl Aria je laat experimenteren met builds.

Als je er maar één speelt, maak er dan aria-maar beide back-to-back laten zien hoe wild het is dat deze binnen een jaar na elkaar uitkwamen.