Genesis'teki VV, sizi mümkün olan en iyi şekilde cezalandırmak için tasarlanmış gibi hissettiren atıcılardan biridir. Birinci seviye sizi tıknaz piksel uzay gemileri ve bir katil synth film müziği ile ateşliyor - o zaman aniden ekranın yarısını dolduran mermi desenlerinden kaçıyorsunuz. Gemim üçüncü kez patlamadan hemen önce "bu zor olamaz" diye düşündüğümü hatırlıyorum.

Becini yapıştıran şey, kontrollerin ne kadar sıkı olduğudur. Küçük geminiz anında tepki veriyor, düşman ateşinden zar zor örüyor ve güçlendirmelerin silahınızın yayılmasını değiştirme konusunda tatmin edici bir şey var. Müzik de klasik Sega FM synth gritine sahip - bir şekilde harap olmayı havalı hissettiriyor.

Eski okul shmuplarına giriyorsanız, bunun dişleri var ama haksız hissetmiyor. Sadece ilk denemenizde (ya da onuncu) yenmeyi beklemeyin.