Genesis'teki Super Airwolf, bir arcade'de mahalleleri boşaltmak için tasarlanmış gibi hissettiren klasik atıcılardan biridir - gerçekten kırılmadan yenebileceğiniz hariç. Bu şık siyah helikopteri (dürüst olalım, 16 bit donanımda herhangi bir hakkı olandan çok daha havalı görünüyor), füzelerden kaçmak ve tankları neyin vurduğunu bile bilmeden havaya uçuruyorsunuz.

Erken bir Genesis başlığı için kontroller şaşırtıcı derecede sıkı - burada floaty helikopter saçmalık yok. İşler çok kalabalıklaştığında yakın menzilli kaos ve kilitli füzeler için makineli tüfekleriniz var. İlk görev yeterince basit, ama üçüncü seviye ile, düşman helikopterleri her taraftan size gelirken kanyon duvarlarından dokunuyorsunuz. Müziğin saf-80'lerin sonlarında synth, tüm dramatik akorlar ve aciliyet, oyunun sürekli daha hızlı hareket etmenizi söylediği gibi.

Mükemmel değil - bazı vuruş tespiti biraz kapalı ve daha sonraki seviyeler acımasızlaşıyor - ancak kaçma ve ateşleme ritmine hakim olma konusunda tatmin edici bir şey var. Bu oyun çağıyla büyüdüyseniz, bu sağlam bir nostalji gezisi. Değilse? En azından hepimizin neden o zamanlar başparmaklarını aradığımızı anlayacaksınız.