Dominus (Beta), birisinin kayıp bir Sega Genesis prototipini kazmış gibi hissediyor - iyi bir şekilde. Pixel sanat, 90'ların başında vibe, tüm tıknaz spritelar ve parlak renkler, ancak o dönemin çoğu oyundan daha pürüzsüz kontrolleri ile çiviler. Bu küçük savaşçı ahbap (ya da dudette, sanırım seçebilirsiniz) temel düşmanlardan hacklenerek başlıyorsunuz ve birkaç dakika içinde sadece gösterişli olmak yerine yararlı hisseden kılıç eğik çizgi ve sihirli büyüler arasında hokkabazlık yapıyorsunuz.

Beni şaşırtan şey, sadece nostaljiye nasıl sahil değil-seviye tasarımında, tekrarları beklediğimden daha ilginç hale getiren bu sinsi küçük kısayollara ve gizli güçlendirmelere sahip. Müzik de saf bir genesis, tüm gevrek bas hatları ve cıvıl cıvıl synth'ler. Bir şeyleri aşırı karmaşıklaştırmayan aksiyon platformları için yumuşak bir noktanız varsa, bu bazı modern cilaları olan sağlam bir zaman kapsülüdür.