Oké, dus verhalen over het Fire Emblem op de GBA is een van die spellen die gewoon bij je blijft. Je begint te denken dat het gewoon weer een turn-based strategie-ding is-je kleine soldaten rond een raster, aanvallen wanneer je kunt-maar de personages doen er echt toe . Zoals, als iemand sterft in de strijd? Voorgoed verdwenen. Geen respawns. Plots zweet je over elke beweging omdat je echt om die eigenwijs boogschutter of de verlegen magiër geeft die hun spreuken blijft missen.

Het verhaal trekt je ook snel in. Het ene moment ben je maar een kind van een Heer, het is de volgende minuut dat je een ragtag -leger leidt tegen een rijk. En de gevechten? Ze beginnen eenvoudig, maar het duurde niet lang voordat je met terreinbonussen, wapendriehoeken jongleert en of je nu je eenheden wilt promoten of ze nog wat langer malen. (Spoiler: ik wacht altijd te lang.)

Het heeft die klassieke GBA Pixel -kunst - Crisp Sprites, levendige kaarten - en de muziek slaat. Bekijk mezelf nog steeds dat het Battle Prep -thema zoemt. Als je van strategiespellen houdt waar keuzes je daadwerkelijk kosten, is deze veel beter dan de meeste.