Als je ooit een hele middag hebt verloren van op raster gebaseerde tactische RPG's, zal tactiek Ogre Gaiden: The Knight of Lodis op GBA voelen alsof je in een favoriet paar handschoenen glijdt-als die handschoenen je af en toe in de darm hebben geslagen met zware keuzes. Het eerste uur gooit je meteen in de politieke puinhoop van het Lodis -rijk, waar elke dialoogkeuze er daadwerkelijk toe doet (ik leerde dat de moeilijke manier toen mijn snarky antwoord een belangrijke NPC kreeg gedood).

Gevechten spelen zich af op deze prachtige kleine isometrische kaarten waar positionering alles is - archers op een hoog gemalen wrakwinkel, maar veel geluk dat je genezers levend houden wanneer de vijandelijke ridders doorbreken. Het klassensysteem heeft die perfecte balans tussen "Wacht, ik kan van mijn geestelijke een ninja veranderen?" experimenteren zonder overweldigend te zijn. En die soundtrack? Woont nog steeds 20 jaar later huurvrij in mijn hoofd.

Het is een van die zeldzame GBA-games die op de een of andere manier een volledige tactische RPG in console-stijl in je zak proppen. Geef me niet de schuld als je je realiseert dat het 3 uur is en je probeert nog steeds de uitrusting van je Undead Dragon's Equipment -out te optimaliseren.