Super bust-a-move op de GBA is in feite dezelfde bevredigende bubble-poppende chaos die je je herinnert uit arcades, gewoon gepropt in een klein scherm. Je schiet gekleurde bubbels omhoog en probeert drie van dezelfde kleur te matchen om ze te laten knallen - eenvoudig, toch? Behalve dat het plafond langzaam naar beneden kruipt, en niet lang voordat je zweet over het feit of je voor dat lastige ricochetschot gaat of het veilig speelt.

De bedieningselementen voelen verrassend goed aan voor een handheld-poort-je kunt de D-Pad of zelfs de stylus gebruiken als je je zin hebt. Sommige van de latere niveaus worden brutaal, met rare bubbelregelingen die je dwingen om een ​​paar foto's vooruit te denken. En ja, de muziek is diezelfde vrolijke, iets te cherabele deuntje die je na een uur zelt of je gek maakt.

Het is een van die spellen waar je zweert dat je na één niveau stopt, dan is het plotseling 45 minuten geleden en je mompelt nog steeds "nog maar één keer" bij het spel over het scherm. Perfect voor busritten of doen alsof hij op de klas let.