Dus, Sonic RPG Episode 4 —Jyah, The Flash Classic. Deze heeft echte stemacteren, wat een beetje een groot probleem is voor een fanproject. De maker splitste het zelfs in twee delen omdat er gewoon te veel in de gaten ging. Voelt een beetje ruw aan de randen, maar hey, het heeft charme.

Je springt erin en meteen is er deze rare energie - zoals iemand Sonic in een RPG -blender gooide met enkele zelfgemaakte voice -lijnen. Ik ga niet liegen, de stemmen zijn een beetje hit-of-miss, maar het is cool dat ze ervoor zijn gegaan. Het tempo is overal een beetje, maar als je tot nu toe bij de serie bent gebleven, graaf je waarschijnlijk de ambitie.