Herinner je je Snood nog? Dat vreemd verslavende puzzelspel uit de GBA -dagen waar je kleine ronde kerels gooit naar andere kleine ronde kerels om ze te laten verdwijnen? Ja, het is veel leuker dan het klinkt.

Op het eerste gezicht lijkt het een eenvoudige match-drie ding-line op dezelfde gekleurde snoods en ze knallen. Maar dan begint het bord om de paar beurten naar beneden te verschuiven, en plotseling zweten je over of je nu voor de grote combinatie gaat of het veilig speelt. De snoods zelf hebben ook deze hilarische uitdrukkingen, alsof ze je vreselijke doel beoordelen wanneer je een schot mist.

Wat ik leuk vind, is hoe het begint, bijna te gemakkelijk, en vervolgens oploopt in deze hectische race tegen de zwaartekracht. Het ene moment stuiter je terloops snoods rond, het volgende moment schreeuw je tegen je GBA omdat je weet dat paarse contact moest maken. En die soundtrack? Het duikt in je hersenen en woont daar vrij.

Het is het soort spel dat je opneemt voor "slechts één niveau" en plotseling is het 2 uur 's ochtends.