Oké, dus Shin Megami Spensei Devil Children: Messiah Riser is eigenlijk wat er gebeurt als je Pokémon nam en het een schot van gothic horror en cafeïne gaf. Je speelt als deze kinderen die demonen kunnen rekruteren-vangs ze niet gewoon, maar onderhandelt eigenlijk met hen mid-battle. Sommigen willen items, anderen willen gewoon de filosofie ruzie maken voordat ze bij uw team komen. Vreemd charmant.

De Pixel Art heeft die klassieke GBA -sfeer, alle humeurige paars en rood, en de gevechten doen je daadwerkelijk aan het denken zetten. Je kunt niet zomaar aanvallen spammen - en slaat hard, en als je geen zwakke punten uitbuit of je feestje buffert, word je snel verwoest. De eerste keer dat ik tegen een baas vocht, werd ik platgedrukt omdat ik me niet wist dat mijn vuurdemon nutteloos was tegen ijs. Geleerde les.

Verhaal heeft die SMT -smaak ook - minder 'Save the World', meer 'overleef de apocalyps terwijl ze twijfelachtige morele keuzes maken'. Als je van RPG's houdt die je hand niet vasthouden, is dit een verborgen juweeltje. Verwacht gewoon niet dat je demonenvrienden schattig zijn. De meesten van hen zien eruit alsof ze je ziel zouden opeten als je vergat ze te voeden.