Man, Puyo Pop op de GBA neemt me mee terug. Je kent die puzzelspellen waar je denkt dat "nog maar één ronde" is en plotseling is het 2 uur 's ochtends? Ja, dit is een van hen. Je laat deze squishy kleine blobs - Puyos - vallen om vier van dezelfde kleur te matchen, maar de echte magie gebeurt wanneer je kettingreacties opstelt. Knoeien, en je scherm vult sneller dan je kunt zeggen "Game Over".

De muziek heeft die klassieke charme uit het begin van de jaren 2000, en de kleuren knallen (geen woordspeling bedoeld), zelfs op het kleine GBA -scherm. Ik herinner me dat ik dacht dat het er eerst eenvoudig uitzag, maar dan begint de AI belachelijke 5-ketencombo's te trekken en plotseling zweet je. Er is een reden waarom deze zo lang blijft hangen - het is pure, ongefilterde puzzel goedheid met net genoeg chaos om je terug te laten komen.

Als je een zwak hebt voor retro handheld-games, is dit een must-play. Geef me gewoon niet de schuld als je geobsedeerd raakt.