LUFIA: De ruïnes van de overlevering voelt als een liefdesbrief aan fans van de SNES-klassieker Lufia 2-op turn-based gevechten, dezelfde puzzel gevulde kerkers, maar met een verse GBA-verflaag. Je speelt als Eldin, een verre familielid van Maxim (ja, die stelregel), in een poging een rijk neer te halen dat in feite wordt gepuspeterd door een oud kwaad. Klassieke JRPG -dingen, maar het werkt.

Eerste wat je zult opmerken? Het monster-taming-systeem. Het is raar verslavend-je legt beesten in het midden van de battle en smelt ze vervolgens om nog vreemder te maken. Ik heb daar veel te lang mee geknoeid in plaats van het verhaal daadwerkelijk voort te zetten. De kerkers hebben nog steeds die Zelda-achtige puzzels, dus verwacht een mix van hersenkrattende en knopen-malpen.

Ik ga niet liegen, het verhaal is een beetje voorspelbaar, maar de gevechts- en monstermechanica maken het goed. Als je Lufia 2 leuk vond, is dit een solide follow-up.