Fire Emblem: Decay of the Fangs is een van die GBA -spellen die gewoon bij je blijft. Vanaf het begin word je in deze rommelige politieke oorlog gegooid waar elke beslissing er daadwerkelijk toe doet - een eenheid in de strijd verliezen en ze voorgoed verdwenen zijn. Geen terugname. De eerste keer dat een van mijn favoriete personages werd weggevaagd omdat ik eigenwijs werd, reset ik bijna alles.

Wat ik leuk vind, is hoe elk personage verschillend aanvoelt, niet alleen in statistieken, maar ook in persoonlijkheid. Er is een boogschutter die allemaal vrolijk is totdat het gevecht begint, dan is ze plotseling dood serieus. De kaarten zijn brutaal op de beste manier - spaties, mist van oorlog, vijanden die je eigenlijk flankeren. En het verhaal? Veel donkerder dan ik had verwacht, met verraad die daadwerkelijk pijn doen.

Als je een GBA hebt die rondslingert, is deze de moeite waard om af te stoffen. Geef me gewoon niet de schuld als je emotioneel gehecht raakt aan een pixelateerde ridder die al dan niet hoofdstuk 9 overleeft.