Oké, dus stel je voor: je speelt honkbal met Doraemon en de bende, maar in plaats van een vleermuis te slingeren, slaat je je toetsenbord. Letters vliegen naar je toe als fastballs, en je moet ze typen voordat ze de catcher raken. Mis een, en het is een staking - drie stakingen en je bent weg.

Het is veel hectischer dan het klinkt. In het begin zijn het gewoon eenvoudige woorden, maar dan begint Nobita curveballs te gooien met rare combo's, en Suneo's toonhoogtes komen op je af alsof hij wrok heeft. De muziek is dit vrolijke anime-stijl nummer dat op de een of andere manier het typen van "Hamburger" onder druk maakt als een situatie of dood of dood.

Eerlijk gezegd waren mijn vingers na tien minuten pijnlijk. Maar op een goede manier.