Oké, dus afstammelingen - Isle of the Lost Rush is een van die eindeloze hardlopers waar je je favoriete onruststoker kiest - Mal, Jay, Evie of Carlos - en ga gewoon op wilde dodgen obstakels. De straten zitten vol met rommel om onder te glijden of om te draaien, en de bedieningselementen zijn eenvoudig genoeg dat je binnen enkele seconden stunts zult trekken.

Ik ging eerst met Jay omdat, kom op, hij heeft die Parkour -energie. De animaties zijn eigenlijk vrij soepel - wanneer je een combo spijkert, doet je personage deze kleine grijns die gewoon goed voelt. Het eiland heeft deze grungy, neon-verlichte sfeer die past bij de hele esthetiek "schurkkinderen".

Het is het soort spel waar je zweert dat je na één punt stopt, maar dan zie je een nieuwe snelkoppeling of ontwijk je op het laatste moment nauwelijks een stapel kratten, en plotseling is het 20 minuten geleden. De soundtrack heeft ook een beetje een voorsprong, wat helpt als je in de zone bent.