Achtertuin voetbal op GBA is eigenlijk wat er gebeurt als je NFL -blitz neemt, verkleint en de profs vervangt door een stel buurtkinderen die op de een of andere manier als supersterren spelen. Je begint met het kiezen van je ploeg - sommige kinderen zijn snel maar klein, anderen zijn traag maar bulldoze door verdedigers en uitzoeken wie het beste werkt waar de helft van het plezier is.

De toneelstukken zijn eenvoudig (slechts een paar basisroutes en runs), maar games worden verrassend intens. Het ene moment gooit u terloops korte passen, de volgende keer dat u wanhopig klautert om een tackle te voorkomen, terwijl uw ontvanger deze belachelijke duik -vangstanimatie doet. De velden zijn klein, dus elk spel voelt chaotisch aan op de beste manier - zoals echt achtertuinvoetbal waar iemands kleine broertje het veld op blijft rennen.

Het is niet diep, maar dat is het punt. Je kunt een spel afmaken in 10 minuten, en de cartoonachtige sfeer houdt veel beter stand dan de meeste sportwedstrijden in de vroege jaren 2000. Verwacht Madden gewoon niet - dit is pure arcade -chaos met kinderen in extra grote truien.