Baseball in de achtertuin op GBA is een van die spellen die gewoon aanvoelt als zomers uit de kindertijd - misverde diamanten, oversized truien en dat ene niet te stoppen kind (kijkend naar jou, Pablo Sanchez). Je kiest je team uit een bemanning van buurtlegendes, elk met hun eigen rare eigenaardigheden - sommige toonhoogte als demonen, anderen sloegen alsof ze een persoonlijke wrok tegen de bal hebben.

De bedieningselementen zijn eenvoudig genoeg dat je homers zult breken bij de tweede inning, maar er is ook een stiekeme strategie. Stap je je line -up met power hitters? Het risico dat het kind dat over zijn eigen schoenveters in het outfield struikelt? De AI is niet brutaal, maar ze zullen je absoluut braden als je een slowpoke achterlaat die te veel grond bedekt.

Het heeft die perfecte balans tussen arcade-y-plezier en net genoeg realisme om duik vangsten legitiem te laten voelen. Het commentaar is ook raar charmant - de tijd dat het klinkt als de omroeperstatistieken ter plaatse. Als je nostalgie hebt voor sportwedstrijden in de vroege jaren 2000, houdt deze veel beter op dan zou moeten.